انویدیا که یکی از دو قطب پردازش گرافیکی در دنیای کامپیوتر به شمار می‌رود، طی چند سال اخیر شدیدا سعی کرده تا در حوزه‌ی گجت‌های موبایل نیز مطرح شود. یکی از شاخص‌ترین محصول این شرکت در این حوزه، تبلت SHIELD است که گزینه‌ای عالی برای علاقمندان بازی محسوب می‌شود. در این مقاله قصد داریم به بررسی عمیق شیلد انویدیا بپردازیم. با زومیت همراه باشید.

{autotoc}این روزها از هر قشر و با هر سلیقه‌ای که باشید، محصولات الکترونیکی وجود دارند تا جواب‌گوی نیازهای شما باشند. تبلت‌ها و گوشی‌های هوشمند در چند ساله‌ اخیر تنوع بی‌شماری پیدا کردند و از نظر کارایی قادر به رقابت با کامپیوترهای شخصی هستند. Nvidia Shield tablet، نام تبلتی از شرکت انویدیا است که با قدرتی بالا و امکاناتی کم‌نظیر، می‌تواند ابزار و پلتفرمی مناسب برای علاقه‌مندان به بازی‌های ویدیویی و حتی کاربران عادی باشد. این تبلت مخصوصا برای خوره‌های بازی طراحی شده است و امکانات جالبی را در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد.

وقتی در سال ۲۰۱۳ انویدیا برای اولین بار با عرضه‌ی Shield Portable پای خود را به صنعت ساخت کنسول‌های دستی باز کرد، شاید کسی امید به موفقیت این پروژه‌ی جاه‌طلبانه‌ی انویدیا نداشت. اما این کنسولِ دستیِ اندرویدی که شبیه گیم‌پدی است که صفحه نمایش روی آن سوار شده، حرکتی رو به جلو را برای انویدیا محسوب می‌شد که باعث شد حالا این کمپانی یک تبلت با ویژگی‌های مشابه کنسول دستی قبلی خود را تولید کند. Shield Tablet از سخت‌افزاری قدرتمند، سیستم صوتی مناسب و امکانات مخصوص بازی خوبی بهره می‌برد که نه تنها می‌تواند یک تبلت قدرتمند برای کاربرهای معمولی باشد، بلکه می‌تواند به عنوان یک کنسول خانگی نیز ایفای نقش کند. چگونه‌؟ با مطالعه‌ی بررسی کامل این تبلت متوجه منظورمان خواهید شد.

طراحی و سخت‌افزار

انویدیا یک شرکت تولیدکننده‌ی چیپ‌ست‌های گرافیکی و پردازشی است و تجربه‌ی زیادی در ساخت محصولاتی مانند تبلت ندارد. به همین سبب، نباید از این تبلت انتظار ظاهری زیبا و چشم‌نواز را داشته باشیم. بدنه‌ی دستگاه تماما پلاستیکی است و صفحه‌ی روبه‌رویی به غیر از قسمت‌های چپ و راست که اسپیکرهای دستگاه را جای داده‌اند، از جنس شیشه است. حاشیه دور صفحه نمایش در این تبلت نسبتا زیاد است اما اگر رو راست باشیم و خیلی حساسیت به خرج ندهیم، در هنگام استفاده از شیلد، خیلی متوجه این قضیه نخواهیم شد. نمی‌دانیم این مورد را باید به حساب کم‌ تجربگی انویدیا بگذاریم یا خیر، اما همانطور که گفتیم، ظاهر این تبلت چندان دلچسب نیست و کمی ضخیم‌تر از سایر تبلت‌های اندرویدی بازار به نظر می‌رسد. جنس و ظاهر قسمت پشتی تبلت Shield شباهت زیادی به نکسوس ۷ گوگل دارد.

جنس پلاستیکی قاب پشتی که غیرقابل جداسازی است، مستعد دریافت اثر انگشت و خط و خش فراوان است و باید همیشه آن را تمیز نگه داشت. البته توصیه می‌شود حتما از کاور برای محافظت از تبلت خود استفاده کنید تا کمی اعصابتان راحت باشد! یکی از ویژگی‌های تبلت انویدیا شیلد، وجود قلم استایلوس است که اگر تبلت را به صورت افقی در دست بگیریم، جایگاه آن را مشاهده خواهیم کرد. جای‌گیری قلم به نظر من طراحی مناسبی دارد و هیچ عدم تعادلی در ساختار تبلت به وجود نیاورده است.

یکی از نکات جالب توجه تبلت انویدیا شیلد، وجود خروجی مینی HDMI است. این خروجی می‌تواند به واسطه‌ی عملکرد مفیدش در این تبلت، بسیار کاربردی باشد. در بخش ارتباطات همین بررسی محصول، به اهمیت خروجی HDMI و کاربردهای آن خواهیم پرداخت. به کمک این درگاه می‌توانید تصاویر بازی‌ها یا پرزنتیشن‌های کاری خود را بر روی تلویزیون یا ویدیو پروژکتور پخش کنید.

مشخصات فنی تبلت انویدیا شیلد:

همه به این موضوع واقف هستیم که حمل و نقل تبلت مانند موبایل راحت نیست و مراقبت‌های ویژه‌ای را می‌طلبد. حمل آسان تبلت، ارتباط مستقیمی با ابعاد و وزن محصول دارد. انویدیا به خوبی موفق شده تا دستگاهی خوش دست و نسبتا سبک را عرضه کند که این مورد، خود یک نکته‌ی مثبت برای محصولی است که از امکانات سخت‌افزاری قوی برخوردار است. با داشتن ۳۹۰ گرم وزن و ضخامتی ۹.۱ میلی‌متری، در دست گرفتن شیلد، کار آسانی خواهد بود؛ به خصوص که هدف اصلی انویدیا، گیمرها بوده‌اند. برای مقایسه بهتر لازم است بدانید که شیلد کمی بزرگ‌تر و سنگین‌تر از نکسوس ۷ گوگل است. مسلما سبکی و راحتی، یکی از معیارهای مهمی است که برای تبلتی همچون شیلد که قرار است ساعت‌ها در دست قرار بگیرد، اهمیت دارد. انویدیا تا حد زیادی توانسته این موضوع را برآورده کند.

شیلد دارای یک دوربین ۵ مگاپیکسلی در پشت و یکی هم در جلوی دستگاه است. این تبلت همچنین یک درگاه micro SD دارد تا در صورت تمایل به سادگی بتوانید حجم حافظه‌ی ذخیره سازی تبلت را افزایش دهید.

در کل، نباید از تبلت انویدیا شیلد انتظار یک کالای لوکس را داشت، اما اگر از آن دسته اشخاصی باشید که صرفا به دنبال راندمان کاری بالا هستند، یکی از بهترین‌ها و صد البته، گران‌ترین‌های بازار در انتظار شما است.

نمایشگر

چه چیزی می‌تواند بعد از سخت‌افزار قوی، مهم‌ترین عامل برای تجربه‌ی بصری کامل باشد؟ تبلت انویدیا شیلد از یک نمایشگر ۸ اینچی با رزولوشن ۱۰۸۰p بهره می‌برد که تراکم ۲۹۴ پیکسل بر اینچ را به همراه دارد. مطمئنا زاویه‌ی دید و شفافیت برای به تصویر کشیدن قدرت سخت‌افزاری چنین دستگاهی ضروری است. به همین سبب، انویدیا از پنل IPS LCD برای تبلت جدید خود استفاده کرده است که زاویه‌ی دید وسیعی را برای کاربر مهیا می‌کند.

این نمایشگر ۸ اینچی می‌تواند کیفیت تصویر مطلوبی را در محیط‌های بسته به نمایش بگذارد. به خاطر براق بودن نمایشگر، شاید استفاده از تبلت انویدیا شیلد در زیر تابش مستقیم نور خورشید، کمی آزار دهنده باشد اما شدت روشنایی حدود ۴۰۰ نیت آن باعث می‌شود تا حتی در زیر نور مستقیم خورشید نیز بتوانید از شیلد استفاده کنید. در کل، هنگام کار با این محصول، به هیچ‌وجه فکرتان درگیر کمی و کاستی در کیفیت تصویر نخواهد شد.

شیلد در نمایش دقیق و طبیعی رنگ‌ها خوب عمل می‌کند و کنتراست تصویر آن نیز به اندازه‌ی کافی خوب است تا بتوانید نهایت لذت را از بازی‌های مختلف و تماشای ویدیو ببرید.

قلم استایلوس

استفاده از قلم‌های دیجیتال در تبلت‌ها و تلفن‌های هوشمند روز به روز بیشتر می‌شود. انویدیا نیز به این نکته توجه کرده است و سعی نموده با پشتیبانی از قلم، نظر مثبت کاربرانی که مایل به یادداشت‌برداری یا طراحی با تبلت هستند را به محصول خود جلب کند. انویدیا در تبلت شیلد از قلم DirectStylus 2 بهره برده است که در واقع نسخه‌ی بروز شده‌ی همان فناوری است که در تبلت Tegra Note 7 بکار گرفته شده بود. تبلت شیلد از پردازنده‌ی گرافیکی قدرتمند خود برای حداکثر ۳۰۰ بار اسکن در هر ثانیه بهره می‌برد تا اثر قلم بر روی صفحه به خوبی دریافت و میزان فشار آن محاسبه شود. براساس آزمایش‌هایی که ما انجام دادیم، خطوط ترسیم شده بر روی صفحه با سرعت مناسبی نمایش داده شدند و میزان فشار نیز به شکل مناسبی محاسبه می‌شد. اما کیفیت یادداشت برداری و ترسیم با این قلم به مراتب پایین‌تر از آن چیزی است که در قلم استایلوس محصولات سری گلکسی نوت تجربه کرده بودیم.

انویدیا قابلیت تبدیل دست‌نوشته به متون را نیز در اختیار کاربر قرار می‌دهد تا بتواند دست‌نوشته‌های خود را به متن تایپ شده تبدیل کند. پردازش این بخش توسط پردازنده‌ی گرافیکی کپلر انجام می‌شود. البته ظاهرا بخشی از پردازش تبدیل دست‌نوشته به متن بصورت آنلاین انجام می‌شود و برای استفاده از آن باید به اینترنت متصل باشید.

انویدیا برای استفاده راحت‌تر از قلم دیجیتال خود منوی اختصاصی را برای آن در نظر گرفته است که وقتی قلم را از بدنه‌ی دستگاه خارج می‌کنید بصورت خودکار نمایش داده می‌شود تا بتوانید به راحتی به امکانات مخصوص قلم و اپلیکیشن‌های مربوط به آن دسترسی داشته باشید.

انویدیا اپلیکیشن‌های یادداشت برداری و نقاشی اختصاصی خود را برای تبلت شیلد در نظر گرفته است که استفاده از قلم را کاربردی‌تر می‌کنند. اپلیکیشن Dabbler امکانات بسیار خوب و جالبی را در اختیار شما قرار می‌دهد تا بتوانید با شیلد نقاشی‌ کنید. رنگ‌ها بر روی یکدیگر تاثیر می‌گذارند و کاربر می‌تواند قلم‌های متنوع را انتخاب و استفاده کند. از آنجایی که من چندان در این زمینه با استعداد نیستیم نتوانستم یک اثر هنری خلق کنم اما اگر به نقاشی علاقه داشته باشید از این اپلیکیشن لذت خواهید برد.

دوربین

به طور کلی نباید از تبلت‌ها، انتظار دوربین قوی داشت. این قانون در مورد تبلت انویدیا شیلد نیز صدق می‌کند. شیلد از دو دوربین ۵ مگاپیکسلی در پشت و جلو بهره می‌برد. اپلیکیشن دوربین شیلد امکانات معمول در بیشتر گوشی‌ها و تبلت‌های بازار مانند فوکوس اتوماتیک، عکس‌برداری و فیلم‌برداری HDR، تنظیم نور محیط و مواردی از این دست را در اختیار دارد و هیچ مورد منحصر به فردی در بین آن‌ها مشاهده نمی‌شود.

کیفیت ثبت تصاویر با دوربین پشتی شیلد، راضی‌کننده نبود و مسلما دوربین این تبلت برای تهیه تصاویر با کیفیت مناسب نیست و فقط برای عکس‌برداری و فیلم‌برداری‌های معمولی و سطحی، می‌تواند کارآمد باشد.

نمونه‌ی تصاویر گرفته شده با تبلت شیلد انویدیا:

[widgetkit id=1094]

اما در سوی دیگر، دوربین جلوی تبلت شیلد می‌تواند کارایی‌های زیادی برایمان داشته باشد. با این‌که کیفیت این دوربین، همانند دوربین پشت است، اما به سبب جای‌گیری آن و کاربردهای متنوعی که می‌تواند داشته باشد، کیفیت راضی‌کننده‌ای را برای کاربر به همراه خواهد داشت. تصاویر سلفی با دوربین جلو مناسب بودند و  فیلم‌برداری با آن، مخصوصا برای تماس ویدیویی و استفاده در شبکه‌ی استریم ویدیو Twitch، می‌تواند لذت بخش باشد.

اسپیکر

واضح‌ترین موردی که در تبلت شیلد مشاهده می‌شود، جای‌گیری اسپیکرها و دریچه‌ی بزرگ آن‌ها است که این نشان‌دهنده‌ی علاقه‌ی انویدیا به ایجاد تجربه‌ای کامل در زمینه‌ی صوتی، علاوه بر جلوه‌های بصری در شیلد است.

در قسمت بالا و پایینِ صفحه نمایش ۸ اینچی، دو اسپیکر بزرگ وجود دارد. انویدیا به همین بسنده نکرده و دو اسپیکر کوچک‌تر را هم در لبه‌های کناری تبلت تعبیه کرده است تا بتواند صدای فراگیرتری را به کاربر خود انتقال دهد. شاید در نگاه اول انتظار صدایی بسیار بلند را به سبب وجود این اسپیکرها داشته باشید، اما آن‌طور که تصور می‌کنید نیست. هدف انویدیا در استفاده از این اسپیکرها، ایجاد صدایی با کیفیت و  فراگیر بوده است که می‌شود گفت تا حد زیادی به این هدف رسیده است؛ اما بلندی صدا، جایی نیست که تبلت شیلد بخواهد نمایش خاصی از خود بروز دهد. با این حال تبلت انویدیا شیلد در بخش صدا، کاربر را پیشمان نمی‌کند. البته اگر از آن دست گیمرهای حرفه‌ای پلتفرم PC باشید که اغلب با هدفون مشغول به بازی می‌شوند، اسپیکر برای‌تان بی‌معنی خواهد بود و با اتصال هدفون به جک ۳.۵ میلی‌متری تبلت، خروجی صدا دلخواه خود را دریافت خواهید کرد.

در نهایت صدا بخش مهمی از تجربه‌ی کاربر در تبلت است؛ مخصوصا اگر تبلت، گیمرها و علاقمندان به سرگرمی را هدف قرار داده باشد. انویدیا نیز به خوبی به این موضوع توجه کرده و اسپیکرهای قابل قبولی را در شیلد به کار برده است.

نرم افزار

تبلت انویدیا شیلد یک دستگاه مبتنی بر سیستم عامل اندروید، نسخه‌ی ۴.۴.۲ کیت‌کت است که همین روزها به اندروید ۵ آبنبات چوبی ارتقا پیدا می‌کند. شرکت انویدیا برای داشتن بالاترین میزان بازدهی سخت‌افزاری و نرم‌افزاری، هیچ‌گونه تغییر بنیادی در سیستم عامل دستگاه به وجود نیاورده است و ما شاهد اندروید خام در شیلد هستیم. درست است که اندروید خام، سادگی را در رابط کاربری به همراه دارد، اما انویدیا با ابزارهای کاربردی و اختصاصی خود، سعی کرده تا تجربه‌ی کاربری را بهبود بخشد. هدف اصلی انویدیا از تولید این تبلت، قشر گیمر و نیز کسانی بوده که به دنبال دستگاهی قدرتمند و در عین حال جمع‌ و جور هستند. به همین سبب، امکانات متنوع نرم‌افزاری برای تجربه‌ی مناسب بازی‌های ویدیویی در تبلت انویدیا شیلد وجود دارد که آن را از دیگر تبلت‌ها و گوشی‌های هوشمند بازار مجزا می‌کند.

Shield hub، اپلیکیشنی برای دسترسی راحت به کاربردی‌ترین برنامه‌ها و امکاناتی است که در تبلت انویدیا شیلد وجود دارد. بخش Shop، که بیشتر از همه به بازی‌های اندرویدی و تحت پشتیبانی تبلت انویدیا شیلد پرداخته، دارای دسته‌‌بندی‌های متنوع برای سهولت دسترسی کاربران است. بخش News، آخرین اخبار مرتبط با محصولات انویدیا و به خصوص بازی‌ها و اپلیکیشن‌های سازگار با شیلد را پوشش می‌دهد. My Android Games، بازی‌های نصب شده بر روی دستگاه را نشان می‌دهد و بخش My Media Apps، اپلیکیشن‌های کاربردی را به کاربران شیلد معرفی می‌کند. امکان اضافه یا حذف بازی و اپلیکیشن در این لیست‌ها به دلخواه وجود دارد. در آخر، بخش My PC Games دیده می‌شود که امکان اتصال تبلت به PC برای استریم بازی‌های تحت رایانه‌های شخصی بر روی تبلت را مهیا می‌سازد. فقط PCهایی که دارای کارت گرافیک‌های بالای GTX 650 هستند، می‌توانند به تبلت انویدیا شیلد متصل شوند. این قابلیت شبیه به ریموت‌پلی در پلی‌استیشن ۴ و محصولات سری زد ۳ است با این تفاوت که می‌توان برخی از بازی های PC را از کامپیوتر به تبلت شیلد استریم کرد و به اجرای آن‌ها پرداخت. خوشبختانه برای استفاده از این قابلیت برخلاف ریموت‌پلی سونی،‌ نیازی به اتصال اینترنت نیست و تنها کافی است هر دو دستگاه (PC و تبلت شیلد) در یک شبکه‌ باشند.

حتما این روزها اسم شبکه‌ی استریم ویدیو Twitch را زیاد شنیده‌اید. تبلت انویدیا شیلد، پشتیبانی ویژه‌ای از این شبکه‌ی پرکاربرد ارائه می‌کند و شمارا قادر می‌سازد تا به راحتی، صفحه‌ی تبلت خود را بر روی Twitch استریم کنید. اپلیکیشن Twitch در تبلت انویدیا شیلد سرعت عمل بالایی دارد و با داشتن اتصال اینترنت مناسب، می‌توانید ویدیوهای استریم شده‌ی کاربران مختلف این شبکه را به راحتی مشاهده کنید یا بازی در حال انجام خود را استریم کنید.

Share، ابزاری برای ضبط و تهیه‌ی تصویر از صفحه‌ نمایش تبلت انویدیا شیلد است. گزینه‌ی Screenshot امکان تهیه‌ی عکس را به کاربر در هر زمانی می‌دهد. Manual Record یا ضبط دستی، این امکان را فراهم می‌کند تا در هر زمانی که مایل است، از عملکرد خود بر روی تبلت فیلم‌برداری کند. گزینه‌ی Auto Record قابلیت این را دارد تا به صورت اتوماتیک، ۱ تا ۲۰ دقیقه از کارهایی که کاربر بر روی تبلت انجام می‌دهد به طور پیش فرض ضبط کند. نام دیگر این قابلیت Shadow Play است که در کارت گرافیک‌های سری GeForce هم وجود دارد. گزینه‌ی Twitch در منوی ابزار Share مشاهده می‌شود که دسترسی مستقیم برای ضبط و استریم ویدیو از صفحه‌ی تبلت را بر روی این شبکه امکان پذیر می‌سازد.

ارتباطات

تبلت انویدیا شیلد دارای امکانات کم‌نظیری در بخش ارتباطات است. به لطف وجود درگاه خروجی مینی HDMI، کاربر می‌تواند این تبلت را به تلویزیون متصل کند و به دو شکل Mirror Mode و Console Mode از دستگاه استفاده کند. در حالت Mirror Mode تصویر بازی، هم بر روی تبلت به نمایش در می‌آید و هم در تلویزیون قابل رویت است. اما در حالت Console Mode، تبلت به یک کنسول خانگی تبدیل می‌شود و تمامی عملکردهای خود را فقط در تلویزیون به نمایش در می‌آورد و صفحه‌ی خود را خاموش می‌کند. در این حالت می‌توان بیش از ۶ کنترلر به تبلت متصل کرد و به بازی پرداخت. یکی از ویژگی‌های فوق‌العاده خروجی HDMI انویدیا شیلد، سازگاری با تلویزیون‌های ۴K است و می‌توان بازی‌ها و فیلم‌های خود را از طریق این خروجی، با رزولوشن ۴K اجرا کرد.

نسخه‌ی ۳۲ گیگابایتی تبلت انویدیا شیلد دارای درگاه سیم‌کارت میکرو است که از شبکه ارتباطی ۳G و ۴G پشتیبانی می‌کند. شیلد فاقد قابلیت تماس تلفنی است و کاربر فقط می‌تواند برای اتصال دیتا و ارسال پیامک کوتاه از سیم‌کارت استفاده کند.

اتصالات بلوتوث ۴.۰، وای‌فای ۸۰۲.۱۱a/ b/ g/n، امکاناتی مانند هات‌اسپات و DNLA از جمله قابلیت‌های تبلت انویدیا شیلد است.

عملکرد و کارایی

تبلت انویدیا شیلد از سیستم‌-روی-یک-چیپ Tegra K1 بهره می‌برد. این پردازنده دارای CPU چهار هسته‌ای مبتنی بر معماری ARM Cortex A15 با سرعت ۲.۲ گیگاهرتز و پردازشگر گرافیکی Tegra K1 با ۱۹۲ هسته‌ی کپلر است که با ۲GB حافظه‌ی رم، مجتمع شده است. در کنار ۴ هسته‌ی اصلی که فرکانس کاریشان با هم سینک می‌شود، یک هسته‌ی پنجمی هم با فرکانس و توان مصرفی پایین وجود دارد. انویدیا نام این هسته را هسته‌ی سایه یا همراهی‌کننده گذاشته است. در بارهای پردازشی سبک، هسته‌ی پنجم است که زمام امور را به دست می‌گیرد. مثلاً وقتی وسیله‌ی همراه در حالت استندبای است، بی‌کار است و یا ایمیل‌ها را به روز می‌کند.

با افزایش بار پردازشی، هسته‌ی پنجم از دور خارج شده و یکی از هسته‌های قوی وارد عمل می‌شود. اگر بار پردازشی باز هم سنگین‌تر شود، تمام ۴ هسته‌ی قوی وارد عمل می‌شوند. اما نکته‌ی مهم اینجاست که Cortex-A15 به کار رفته در Tegra K1 با آنچه در تگرا ۴ به کار رفته بود کمی متفاوت بوده و بهینه‌سازی شده است. نسخه‌ی دقیق این دو به ترتیب r3p3 و r2p1 نام دارند. در واقع ARM همواره در حال بهینه‌سازی و به روز کردن طراحی‌های خود است و با معرفی هر نسخه‌ی جدید، برخی از باگ‌ها برطرف شده و گاهاً کارایی بهینه‌تر از قبل می‌شود. در رابطه با تگرا K1، هسته‌های جدید Cortex-A15 بیشتر از نظر مصرف انرژی بهینه‌ شده‌اند. به طور دقیق می‌توان گفت در نسخه‌ی r3p0 که کمی قدیمی‌تر از r3p3 است، تنظیم کلاک با ریزه‌کاری بیشتری نسبت به نسخه‌های قبلی صورت می‌گیرد و همین موضوع مصرف انرژی را بهینه‌تر می‌کند. با ترکیب نسخه‌ی بهینه‌‌سازی شده از هسته‌های Cortex-A15 و بکار گیری لیتوگرافی ۲۸ نانومتری HPM، مصرف انرژی با همان قدرت پردازشی قبل، کمتر می‌شود. البته سازندگان وسایل همراه بیشتر سعی دارند با همان مصرف انرژی قبلی، کارایی را افزایش دهند.

بیش‌ترین مقدار ممکن فرکانس کاری از ۱.۹ گیگاهرتزی که در تگرا ۴ شاهد بودیم، به ۲.۳ گیگاهرتز افزایش یافته است که نتیجه‌ی مستقیم استفاده از لیتوگرافی جدید است. توجه کنید که بیش‌ترین مقدار ممکن فرکانس کاری در حالتی که یک یا تمام هسته‌ها فعال باشند، همین مقدار است و در مجموع می‌توان گفت که تگرا k1 نسبت به تگرا ۴ بیش از ۲۰ درصد قوی‌تر شده است.

انویدیا به حافظه‌ی کش سطح ۱ و ۲ در تراشه‌ی جدید خود کاری نداشته و لذا کش سطح ۱ برای هر هسته، ۳۲ کیلوبایت برای دستورات و ۳۲ کیلوبایت برای داده‌ها است و ۲ مگابایت حافظه نیز به عنوان کش مشترک سطح ۲ انجام وظیفه می‌کند. بیشترین حد ممکن فرکانس هسته‌ی پنجم یا همراهی‌کننده، ۱ گیگاهرتز است، اما بیشتر اوقات با سرعت حدود ۵۰۰ مگاهرتز فعالیت می‌کند.

واسط حافظه‌ی LPDDR3 یا Low Power Double Date Rate 3 در این تراشه‌ی ۶۴ بیتی، پهنایی برابر با ۶۴ بیت دارد.

مهم‌ترین مزیت استفاده از معماری کپلر در طراحی تراشه‌ی Tegra K1 پشتیبانی از واسط‌های معروف نرم‌افزارنویسی و بازی‌سازی است که شامل OpenGL 4.4، دایرکت ایکس ۱۱ و CUDA 6.0 می‌شود. انویدیا وقتی از تراشه‌ی Tegra K1 رونمایی کرد، ادعا می‌کرد که قدرت بازدهی این تراشه برابر با کنسول‌های پلی‌استیشن ۳ و ایکس‌باکس ۳۶۰ است.

با محاسبه‌ی سرانگشتی می‌توان قدرت خام پردازشی Tegra K1 را به دست آورد. ۱۹۲ هسته که هر یک ۲ فلاپس قدرت دارد و با فرکانس ۹۵۰ مگاهرتز فعالیت می‌کند، در مجموع به رقم تقریبی ۳۶۴ گیگافلاپس می‌رسیم در حالی که دو کنسول ایکس باکس ۳۶۰ درجه و پلی‌استیشن ۳ کمتر از ۲۵۰ گیگافلاپس قدرت داشتند که البته مجموع توان پردازنده‌ی اصلی و گرافیکی منظور ماست.

بیشترین مقدار کارایی در زمینه‌ی فیلترینگ بافت و همچنین پهنای باند از دو کنسول کمتر است، اما این دو مورد آن قدر نیستند که نتوان بازی‌های دو کنسول مورد بحث را برای Tegra K1 پورت کرد. به هر حال Tegra K1 اولین تراشه‌ی موبایلی است که نسبت به دو کنسول نسل قبل، توان بیشتری دارد.

انویدیا برای پورت کردن بازی‌ها، پلاگینی به نام NSight را برای ویژوال استودیو طراحی کرده که اجازه‌ی استفاده از مجموعه ابزارهای NDK را به سازندگان بازی می‌دهد. عملکرد‌هایی که تاکنون در کنسول دستی انویدیا شیلد و تبلت انویدیا پورتیبل مشاهده شده، تا حد زیادی قدرت پردازشی Tegra K1 را نشان داده است. پورت بازی‌هایی از قبیل Half-Life 2 و پورتال، اجرای برخی بازی‌های سنگین اندرویدی با کیفیتی بسیار بالاتر از دستگاه‌های دیگر اندرویدی و قدرت استریم بازی‌های PC، می‌تواند مسیر رو به رشد و خوبی را برای انویدیا در صنعت پر هیاهوی تولید کنسول‌های دستی و تبلت‌ها نشان دهد.